Przemiany piękna w XX wieku
Blog dotyczy historii mody poszczególnych dekad zeszłego stulecia.
Translate
środa, 25 kwietnia 2012
Moda lat 90.
Lata 90. to trudny okres, szczególnie dla Polaków. Ledwo co skończył się stan wojenny, a w sklepach dalej nie największy wybór. A potrzeby były i to niemałe. Na fali popularnych seriali typu "Dynastia" czy "Beverly Hills 90210" i wielu, wielu innych nasze modowe pragnienia oraz fantazje rosły.
Ale, niestety, rzeczywistość nie była kolorowa. Jeśli komuś udało się coś dostać z paczki ze Stanów lub chociażby z Niemiec, to była wielka gratka! Mamy wrażenie, że lata 90. na dobre się nie skończyły, a już się mówi o ich rychłym powrocie.
Mody lat 90. nie da się zdefiniować. To było wszystko i nic zarazem. Dużo barw i jeszcze więcej materiału, kultowe już poduszki w żakietach, dziwne, asymetryczne kroje... Podstawą był jednak kolor - nieco jaskrawy lub przytłumiony. Szczególnie lubiany był fiolet albo lila, a także wszelkie szarości. Hitem były kiedyś (i nieśmiało wracają) spódnico-spodnie. Koniecznie czarne, z lejącego się materiału, zwężane ku dołowi, obowiązkowo za krótkie. Bo trzeba wspomnieć, że w latach 90., te „eleganckie” spodnie były niebotycznie szerokie w okolicy bioder, zwężały się ku dołowi, sięgając do kostek. Zestawiano je z żakietami lub obcisłymi topami. Do tego botki - niegdyś z zamszu, dziś, jak kto woli. I mała torebka na złotym łańcuszku. Tak, to był niewątpliwie hit!
Szczyt elegancji lat 90. to dużo srebra, złota, szarości, czerń i biel. Ponadto, wszystko z superlekkich materiałów, bardzo lejących, szytych na tzw. zakładkę. Kobiety kochały też bluzki z kokardami wiązanymi pod szyją. Ten styl można określić jako minimalizm, którego potrzebowano po za bardzo barwnych latach 80., kiedy to królowało niemal wszystko i jeszcze więcej...
Klasyką stały się wąskie, białe, poprzecierane dżinsy, z obszernymi sportowymi bluzami i kolorowymi butami, które bardzo rzucały się w oczy - wszystko w stylu Neo Sport - obszerne torby z nadrukami z naturalnych materiałów i z nylonu, plecaki z motywami graffiti, jaskrawe łańcuszki czy paski. Ta moda niewątpliwie przetrwała do dziś. Szczególnie ukochały ją sobie młode dziewczyny – tancerki typu "You Can Dance". My, jesteśmy za! To bardzo młodzieńczy, a zarazem kreatywny look.
Kolejny hit lat 90. to wzory i desenie zwierzęce, najlepiej pod postacią getrów i legginsów, połączone z niebotycznie wysokimi szpilkami. Do tego dużo pasków, łańcuszków, wisiorków, kolczyków, bransoletek - wszystko w kolorze złota. Chyba wszystkie pamiętamy, jak cała Polska chodziła w panterkowych legginsach. My, łączyłyśmy je z białymi, sportowymi butami i workowatymi kurtami, zaś w USA nosiło się je z prawdziwą nonszalancją.
Wróćmy jeszcze na chwilę do dodatków, gdyż były one ulubionym elementem garderoby ówczesnych lat - od wyżej wspomnianych, złotych, po wszelkie plastikowe, z tworzywa sztucznego. Im więcej, tym lepiej. Najkorzystniej prezentują się na białych, dopasowanych topach i gołych rękach.
Torby też były różne. Od dużych, workowych, na typ treningowy po malutkie, noszone albo w ręku, albo na cieniutkim łańcuszku, o czym wspomnieliśmy wcześniej. Miało to swój urok, choć deformowało figurę kobiety, bo taka mała torebeczka, zestawiona z obszerną garsonką, dawała dziwny efekt wizualny.
Moda lat 80.
Co tworzyło modę lat 80.? Jakie były wtedy trendy, hity, must have tamtego sezonu? Informacje przydatne ze względu na modne imprezy w klimacie lat 80.
Zapraszamy do wycieczki w świat Cindi Lauper i Dynastii! Oto najpopularniejsze trendy obowiązujące w latach 80.:
1. Wśród młodzieży i studentek królowała lycra. Moda na lycrę wiązała się z inspiracją strojami do popularnego wtedy aerobiku. Dzięki Madonnie getry z lycry łączono nie tylko z baletkami, ale także z czerwonymi pantoflami na obcasie i spódniczkami (lub sukienkami) udającymi halki.
2. Oczywiście nie można zapomnieć o dżinsie – dżinsowe sukienki, spódniczki i oczywiście marchewy. W latach 80. dzięki skandalicznemu plakatowi z Brooke Shields popularność zdobył Calvin Klein. Jego spodnie zwane papierosami modne były, aż do połowy lat 80.
3. Serial Dynastia wypromował modę na wypchane ramiona i wielkie kolczyki (styl Crystal) oraz modę na woalki, turbany, naszyjniki, i bransolety (styl Alexis).
4. Panowie wzorowali się na Policjantach z Miami , nosili więc szerokie białe spodnie z marynarkami i pastelowymi t-shirtami.
5. W doborze kolorów obowiązywała dowolność. Mieszanina jaskrawych kolorów, bądź kolorów, które w teorii „gryzą się” ze sobą (np. fiolet i żółć) były jak najbardziej wskazane.
6. Modne wzory to szkocka krata i paski, psychodeliczne grafiki (nawiązujące do mody lat 60.), ludowe nadruki (w stylu Skaldów).
7. Mocny makijaż i mocno, bardzo mocno natapirowane włosy, czasem podrasowane gofrownicą.
Moda lat 70.
Lata 70 uchodzą za najbardziej eklektyczną dekadę. Jednym słowem to mieszanka seksapilu i elegancji po schludnych latach 60, stylu hippie, disco oraz punka.
W czasie tych kilku lat u pań najbardziej zwracano uwagę na biodra i dekolt, ubrania były nieco bardziej przylegające, ale nie obcisłe. Ważne miejsce w szafie zajmowały: dżersejowe koszule i sukienki, długie, szerokie spodnie, marynarki i cienka dzianina.
Romantyzm nie został całkowicie wyeliminowany, gdyż widać jego elementy w powiewnych sukniach oraz eleganckich bluzkach z dużymi nadrukami.
Na co dzień preferowano także ubrania całkowicie w stylu sportowym: bluzy, torby, czapki, kapelusze, szorty oraz T-shirty.
Obowiązkowe ubrania w szafie rodem z lat 70-tych:
- tunikowe bluzki
- kopertówki obszyte słodkimi gadżetami
- wzorzyste sukienki
- bluzki marszczone pod biustem
- spódniczki mini
- koturny
- stroje hippisowskie
- a na strojach - bardziej fantazyjne, wyrafinowane wzory i aplikacje
To, co się liczyło w dodatkach, a bardziej uściślając w biżuterii:
- duże rozmiary
- drewno łączone z metalami
- ciężkie korale, nieco hippie, zakładane do oszczędnej reszty
- plastikowe dodatki (styl disco)
Lata 70. to wybuchowa mieszanka schedy po schludnych latach 60. oraz stylu hippie, disco i punka. Zdecydowanie w wersji okiełznanej - we wzorach i obszernych fasonach tunikowych bluzek. Wielkie geometryczne zygzaki na sukienkach umieściła w kolekcji na wiosnę Donatella Versace Oczywiście w jej wydaniu są bardziej sexy niż ich pierwowzory sprzed czterdziestu już prawie lat.
Bardziej fantazyjne, a zarazem wyrafinowane wzory i aplikacje pojawiły się u Chloe Te same patenty przenoszą się na torebki - u Marni mamy całą serię kopertówek obszytych słodkimi gadżetami.
Moda lat 60.
Rok 1960 rozpoczął dekadę, która zaznaczyła się w historii mody tak mocno jak lata 20. W Europie i Ameryce projektanci wprowadzili do swoich kolekcji niską talię oraz powrócili do wersji sukienek princesek (princeska - suknia nieodcinana w talii, lekko wcięta i rozszerzona u dołu). W Paryżu i Rzymie pozostawali przy abstrakcyjnych, owalnych i rurkowatych kształtach. Do tego proponowali wysokie, szpiczaste kapelusze i szerokie kołnierze. Dior i Balenciaga tworzyli wzory ze smukłą, rurkowatą górą i spódnicą „bańką”, która zaczynała się poniżej linii bioder. Sylwetka u włoskich projektantów Simonetty i Fabianiego wzorowana była na sztandarowym owalu.
Yves Saint Laurent pracujący dla Diora stworzył styl, który ówcześni dziennikarze mody nazwali bitnikowskim od słowa „beatnik” (po II wojnie światowej: człowiek głoszący bunt przeciw otaczającemu światu, odrzucający tradycyjne normy społeczne). Styl, dla którego charakterystyczne były m in. obszerne rękawy, wysokie i przylegające do szyi kołnierze oraz dodatki z czarnej skóry.
Dzienne stroje pozostawały proste. Na sukienki bez rękawów zakładano żakiety lub płaszcze tworząc kostium. Efekt warstw zyskał na znaczeniu. Eksponowano tunikowe topy, warstwowe spódnice i falbanki. Używano podwójnej warstwy szyfonu lub zadrukowanego materiału, na co naszywano cienką transparentną tkaninę. Latem modne kobiety nosiły sukienki z dekoltem i krótki żakiecik do talii. Cenione były duże „chusteczkowe” kołnierze, także przypinane do sukienek, często zdobione kokardką lub różą z cienkiego materiału. Spódnice proste, ale również poszerzane w kształcie tulipana lub kielicha, zasłaniały kolana.
Kolory
Zestawienie czarnego z białym, beż w różnych tonacjach, srebrno-niebieski, różowy - od jasnego po intensywną czerwień. Jesienią rdzawe, kasztanowe, palona kawa, ciemnoszare i zieleń.
Rok 1960 był szczególny, jeśli chodzi o tkaniny. Jedwabne tweedy i jedwabna bielizna sprawiły, że odzież sportowa i dzienna stała się bardziej luksusowa. O ile kroje były proste, to materiały wysoce dekoracyjne. Czerpano wzory ze sztuki abstrakcyjnej, stosowano niekonwencjonalne, niezwykłe kontrasty, „picassowskie” motywy a także nadruki w stylu „art nouveau”. Lilie wodne i maki pojawiały się w kolekcjach czołowych domów mody. Popularne były też paski i groszki.
Novum stanowiła suknia płaszcz o kroju princeski z małym kołnierzem. Latem popularny był kombinezon (spodenki i koszulka razem) - do tego spódnica jako osobny element ubioru a zimą płaszcz pozbawiony guzików, którym można było się otulać jak Greta Garbo. Jesienią chętnie noszono sukienki z grubszej wełny zazwyczaj do kompletu z okryciami wierzchnimi (z tego samego materiału). Tutaj sukienka była dłuższa od płaszcza o ok. 10-15 cm.
Kroje sukienek sportowych miały cechy powszechnie lubianych szmizjerek, tzn. proste kołnierzyki, ewentualne kieszenie i paski w naturalnym miejscu. Nowym akcentem były lamowania - spokojne i dystyngowane zdobnictwo à la Chanel. Lamówki pojawiały się przy kołnierzach i wyłogach, mankietach lub brzegach rękawów. Rękawy miały przeważnie długość ¾, nawet w odzieży z grubszych tkanin. Wskrzeszono gipiurowe, dekoracyjne białe kołnierzyki, mankiety, pliski i falbanki. Wycięcia dekoltów były skromne z dominującym kształtem litery V. Wybierano jednak śmielsze dekoracje z korali, składających się często aż z czterech sznurów. Korale były przeważnie kryształowe, umiejętnie dobrane do koloru sukni.
W sukniach wieczorowych odsłaniano plecy i ramiona. Ogromnie modne było drapowanie greckie na jedno ramię. Ozdobami były guziki, klipsy lub kokardki oraz haft.
Subskrybuj:
Posty (Atom)